Feb 17, 2022
Mantelzorger voor administratie en financiële organisatie
Hanneke Goedings werd mantelzorger van haar moeder toen zij vanwege haar Dementie diagnose moest verhuizen.
Gepubliceerd door: WVO Zorg
Door: Hanneke Goedings
Toen mijn licht-dementerende moeder, die toen nog zelfstandig in Hilversum woonde, een CVA kreeg, werd ik haar mantelzorger. Ze moest daarom verhuizen naar Zeeland om in een begeleid wonen project te gaan wonen. Bij het opruimen van haar huis trof ik een financiële chaos aan:
- 6 bankrekeningen
- niet bijgehouden spaarbankboekjes voor de kleinkinderen -niet betaalde rekeningen
- aanmaningen
- op de bankafschriften zeker 30 automatische afschrijvingen naar goede doelen -verzekeringen, waarvan het nut niet meer duidelijk was
- lid van een boekenclub, waarvan de niet uitgepakte boeken stapelsgewijs rond lagen.
Mijn vader was al eerder overleden en had haar financieel goed achter gelaten met een ruim pensioen en natuurlijk haar AOW. Haar bankpasje gebruikte ze alleen om regelmatig geld uit de muur te halen en om haar boodschappen te betalen toen ze zelf nog om boodschappen kon gaan. Ze kon haar pincode en ook vele telefoonnummers onthouden nog tot heel ver in haar dementie.
Om de financiën te ordenen zijn we samen naar de bank gegaan. We hebben voor mij een en/of- en internetbankieren geregeld op de rekening, waar het meeste geld binnen kwam. We hebben de andere rekeningen beëindigd. Ik heb gezorgd, dat er op de overgebleven rekening een bedrag van ongeveer €500 bleef staan om te dienen als “zakgeld”, zodat ze nog zelf iets kon kopen en geld uit de muur kon halen. De rest heb ik op een nieuwe spaarrekening gezet. Daarna heb ik de meer dan 30 automatische afschrijvingen voor goede doelen stop gezet. Wel met haar afgesproken, dat ze natuurlijk geld aan goede doelen kon blijven geven, maar dan als een éénmalige gift en niet als automatische afschrijving. Toen ze verder in haar dementieproces was, kon ze zich deze afspraak niet meer herinneren, maar dit is nooit uit de hand gelopen , omdat ze geen donaties meer deed.
Dan waren er lidmaatschappen, die opgezegd moesten worden en de overbodige verzekeringen. Ik heb ook nog ergens een heel oude begrafenisverzekering uit 1953 gevonden. Daarvoor moest ik onderzoeken bij welke firma deze verzekering inmiddels terecht was gekomen en hoeveel het bedrag nu was geworden. Dit was een hele klus, want kleine verzekeringsfirma’s worden keer op keer overgenomen door grotere firma’s. Uiteindelijk is het volledige bedrag na haar overlijden aan mij uitgekeerd Na het opzeggen van de boekenclub was er een speciaal probleem: deze club telefoneerde met mijn moeder om haar weer lid te maken met als bonus een gratis boek. Om dit weer te beëindigen zijn aardig wat telefoontjes en boze brieven nodig geweest. Voor grotere uitgaven, bv cadeautjes voor kinderen en kleinkinderen, heb ik steeds met haar overlegd en gezorgd, dat ze dit min of meer zelf kon beslissen en afhandelen. Als er spullen nodig waren kregen we dat te horen van de verzorging en heb ik dat voor haar aangeschaft. Ook heb ik gezorgd, dat ze goed in de kleding zat. Anekdote: na een etentje voor haar verjaardag in een restaurant gaf ze de bankcard aan mijn zus om te gaan betalen en riep ze keihard door het restaurant : "de pincode is 4224". Erg veilig was dat niet, maar wel leuk. Wij zeiden dan: “Mam, wat heb je weer lekker gekookt !”